میراث مکتوب، گواه حقیقت انقلاب | امیرخانی در حرم امام خمینی (ره) بر ثبت بی‌طرفانه تاریخ تأکید کرد
به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران،در این مراسم،غلامرضا امیرخانی، در چارچوب یک بیعت معنوی، یاد و خاطره بنیان‌گذار انقلاب اسلامی را گرامی داشت. وی سپس در دیدار با آیت‌الله سید حسن خمینی، تولیت آستان حرم مطهر، بر اهمیت مستندسازی وقایع تاریخی تاکید کرد و اظهار داشت: حفاظت از میراث مکتوب، تنها یک وظیفه اداری نیست، بلکه رسالتی ملی و تاریخی است. هر سند، قطعه‌ای از حقیقت است که باید برای آیندگان محفوظ بماند تا روایتی شفاف و بی‌طرفانه از انقلاب در اختیار داشته باشند.
غلامرضا امیرخانی در ادامه با اشاره به نقش این سازمان، در مستندسازی ابعاد انقلاب، افزود: این نهاد با در اختیار داشتن منابع و اسناد ارزشمند، وظیفه دارد تا جنبه‌های کمتر شناخته‌شده از انقلاب را به جامعه معرفی کند. تاریخ شفاهی یکی از ابزارهای مهم در این مسیر است که به ما کمک می‌کند روایت‌های دست‌اول از شخصیت‌های تأثیرگذار انقلاب و حیات علمی و ادبی امام (ره) را حفظ کنیم.
وی همچنین از فعالیت‌های صورت‌گرفته در حوزه تاریخ شفاهی یاد کرد و گفت: در سازمان اسناد و کتابخانه ملی، تلاش شده است تا ادبیات انقلاب اسلامی، به‌ویژه در حوزه نوجوانان و متون دینی مؤثر بر انقلاب، مورد توجه قرار گیرد. در همین راستا، آثاری چون قصه راستگو، قصه غربت تقریب و سرود رهایی که به تازگی منتشر شده‌اند، بازتاب‌دهنده این نگاه هستند.
رییس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در پایان صحبت‌های خود، با تاکید بر لزوم آشنایی بیشتر جامعه با جنبه‌های مختلف حیات امام خمینی (ره) تصریح کرد: امام (ره) صرفاً یک رهبر سیاسی نبودند، بلکه دارای ذوق ادبی و بینش علمی عمیقی بودند که شناخت این ابعاد، در درک بهتر شخصیت ایشان و تأثیرگذاری انقلاب اسلامی ضروری است.
در ادامه این دیدار، آیت‌الله سید حسن خمینی نیز با اشاره به اهمیت ثبت تاریخ از زوایای مختلف بیان کرد: کتابخانه ملی، مجموعه‌ای ارزشمند از میراث فرهنگی و تاریخی ایران است. این نهاد به دلیل جایگاه بی‌طرفانه خود، می‌تواند به عنوان مرجعی معتبر، کمک بزرگی به تاریخ‌نگاری شفاف انقلاب کمک کند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: هر روایت تاریخی، یک زاویه نگاه است؛ اما آنچه اهمیت دارد، جمع‌آوری و تطبیق این روایت‌ها برای رسیدن به حقیقت است. انقلاب اسلامی، حادثه‌ای تک‌بعدی نبود، بلکه یک جریان مردمی گسترده بود که ثبت دقیق آن، نیازمند توجه به صداهای مختلف و مستندات متقن است.
