صرّاف سخن بزرگداشت مهدیه الهی قمشه‌ای

زندگی‌نامه

مهدیه الهی قمشه‌ای در سال 1316 متولد شد. او نخستین فرزند دختر عالم مشهور و مترجم قرآن کریم، مهدی الهی قمشه‌ای بود. نیاکانش از سادات بحرین و حافظان قرآن بودند که در زمان نادرشاه به قمشه مهاجرت کرده بودند. مادرش، طیبه تربتی، دختر ابوطالب تربتی زنجانی از علما و زهاد پارسای تربت حیدریه بود که نسبش از سمت مادر به شیخ مفید می‌رسید. پدرش که مردی روحانی و زاهد و فقیه و روشنفکر بود در زمانه‌ای که کمتر دختری تحصیلات رسمی داشت و مدرسه فرستادن دختران به خصوص از خانواده روحانی معمول نبود، او را به مدرسه ابتدایی و سپس برای تحصیلات متوسطه به مدرسه فرانکو پرسان فرستاد. او بعد از اتمام تحصیلات، مدتی به تدریس فارسی و متون ادبی پرداخت و در سال 1311 در هجده سالگی با مهدی الهی قمشه‌ای که تازه از مشهد به تهران آمده بود ازدواج می‌کند. او سه خواهر و چهار برادر دارد؛ نظام‌الدین، کمال‌الدین، مرتضی و حسین الهی قمشه‌ای برادران او هستند. مهدیه الهی قمشه‌ای با پسر عموی خود، نعمت‌الله ملکیان ازدواج کرد و حاصل این ازدواج چهار فرزند، دو پسر و دو دختر بود. مهدیه الهی قمشه‌ای سرانجام در 19 تیر سال 1395 درگذشت و در لواسان به خاک سپرده شد.

تحصیلات

مهدیه از کودکی در محضر پدر به فراگیری ادبیات و علوم قرآنی و عرفانی و تفسیر پرداخت و در شعر و ادب به مراتب عالی رسید. او در هفت سالگی با مثنوی‌الاطفال آشنا شد و با شنیدن و خواندن قرآن و تفسیر و اشعار نظامی، حافظ، سعدی، عطار و مولوی بزرگ شد؛ چرا که همیشه منزل پدرش محفل علما و بزرگان شعر و ادب و عرفان و تفسیر بود. ازدواج زودهنگام مهدیه مانع از این شد که تحصیلات رسمی خود را ادامه دهد، اما در منزل از محضر پدر فاضلش و اساتیدی چون جلال‌الدین همایی، شهابی، صدرالدین محلاتی، دکتر شفق و علامه جعفری بهره برد. او نزد پدر شرح منظومه ملاهادی سبزواری را خواند. مهدیه مانند برادرش حسین از موهبت حافظه بسیار خوبی برخوردار بود، به گونه‌ای که حدود 6000 بیت از ابیات مثنوی را از بر داشت.

اشعار

مهدیه الهی قمشه‌ای دارای قریحه شاعری و ذوق ادبی بود، به گونه‌ای که پدرش اشعاری را که تازه می‌سرود، برای او می‌خواند و غالباً مهدیه اولین شنونده شعر پدر بود. او خود اشعار بسیاری در قالب رباعی، مثنوی، قصیده، قطعه و غزل سرود که در دیوانی با عنوان معبد عشق به چاپ رسید. مضمون اشعار او غالباً مفاهیم عرفانی و اخلاقی است. شاید قدیمی‌ترین شعر این دیوان که حاصل 45 سال از زندگی اوست به روزگار نوجوانی او باز می‌گردد. مهدیه همچنین منظومه بلند نغمه حسینی را که پدرش در وصف حوادث عاشورا سروده بود و بر وزن مخزن الاسرار نظامی بود به وصیت پدر در قالب وزن مثنوی معنوی بازآفرینی کرد، چرا که این وزن تناسب بیشتری با حزن و حماسه داشت و در مجالس سوگ و تعزیه با اقبال بیشتری روبرو بود. این شعر در کتابی با عنوان کربلا وادی عشق به چاپ رسید. او متخلص به «آتش» بود.

فعالیت‌های فرهنگی

مهدیه علاوه بر سرودن شعر، تحقیق و تألیف به برپایی کلاس‌های درس و سخنرانی در دانشگاه‌ها و مجامع فرهنگی همت می‌گماشت و از آنجا که سخنور و خوش بیان بود در میان خواص و عوام مخاطبان فراوانی یافت. او با تحقیق و تفحص در مثنوی معنوی به تحلیل و تفسیر اشعار مثنوی و تطبیق آن با موضوعات قرآن کریم می‌پرداخت. مجموعه درس‌های مثنوی معنوی که مهدیه الهی قمشه‌ای در کلاس‌های مختلف ارائه کرده در کتابی دو جلدی با عنوان سیری در گلزار مثنوی دفتر اول (1394) و سیری در گلزار مثنوی دفتر دوم (1396) به چاپ رسیده است. در هر دفتر ۳۲ حکایت از دفتر نخست مثنوی شرح داده شده است. او در این کتاب نکات دینی، عرفانی و ادبی مربوط به برخی ابیات را تبیین کرده است. دفتر دوم پس از فوت ایشان چاپ و منتشر شد. مهدیه الهی قمشه‌ای با روزنامه جام‌جم و شبکه تهران همکاری داشت. او همچنین از جامعه دیابت ایران به خصوص کودکان دیابتی حمایت‌های مادی و معنوی می‌کرد.